Mount Buller, nooit meer.

Dus, zoals al vele weten zitten wij weer in Melbourne. Wij zullen jullie even meenemen naar 2 maanden geleden. 15 juni namen wij het vliegtuig richting Melbourne.
Prachtige stad Melbourne, wij hadden ons zeker wel vermaakt. Door de stad slenteren, winkels in en uit, met de tram de stad op en neer, pinguïns kijken in St. Kilda helemaal top! Maar.. na een paar dagen was het tijd om richting Mount Buller te gaan, oh oh oh wat hadden wij er zin in.
Leon in het race and events department en Michelle had een spot in de skischool.
8,30 werden wij verwacht op het Southern Cross station en zouden wij met de 4 uur lange bus rit naar Mount Buller gebracht worden. Tassen hadden wij de nacht ervoor ingepakt en wij hadden afgesproken om de volgende dag op tijd weg te gaan richting het station.

Maar alles liep natuurlijk een beetje anders, te laat weg, goot pijpenstelen en nog een te volle tram ook. Precies op tijd kwamen wij aan. Wij waren tevreden!

Wij kwamen aan rond een uur of 1 op de berg, mistig, regen en nergens sneeuw te bekennen. Wij moesten verzamelen in een groot gebouw en daar kregen wij te horen waar we sliepen.
Spurs, dat was onze locatie. Halve wege een berg onder een liftstation en restaurant. Omdat er geen sneeuw lag zijn wij met een auto vol spullen weggebracht naar de locatie (niet zo erg toch zeiden we nog in de auto). Nou dat hadden wij geweten... berg af was niet het probleem, maar na alles gedaan te hebben (boodschappen of fitness) konden wij ook weer de berg op lopen, prima voor de bovenbeen spieren dus.

Leon stond elke dag aardig vroeg op denk hier aan soms 4 uur maar de meest normale standaarttijd was toch wel half 6. 8 uur was uitslapen voor Leon. Michelle moest 8.50 melden bij de skischool en moest vechten als een tijger voor haar uren want ja.. wij werden per uur betaald.. Nou al snel was dit toch aardig vermoeiend, altijd maar vechten voor je werk en zo vroeg op staan. Michelle was soms om 2 uur al klaar omdat er geen werk was en Leon maakt gewoon dagen van 12 uur buiten aan het werk. Denk dan niet ooooh lekker in het zonnetje, nee want op Mount Buller is er elke dag mist en het regent altijd. Als de zon 5 minuten schijnt, spreekt iedereen van een mooie dag op Buller. Nou dan weten jullie wel genoeg he?

Locatie werd ook steeds beter. Lifties (mensen die bij een skilift werken) kwamen uit alle hoeken. Dit zijn niet bepaald de schoonste.. 10 liter makeup, nep nagels, nep haren, baard, snorren, wilde haren en geven geen reet om andere mensen. Nou kwam dat even goed uit dat wij precies de badkamer en de keuken mochten delen met deze mensen. Je hoefde je eigen eten niet te maken want er stonden altijd nog wel borden met resten en weggooien had op een gegeven moment geen zin want onze lodge manager leegde de prullenbakken niet. Het hoogte punt van de week was de schoonmaker die kwam om alles schoon temaken, heerlijk! dit was de dag dat je snel ging douche, uitgebreid naar de wc en kon koken in een schone keuken. Helaas pindakaas is dat voor 1 dag in de week.

Ook na een aantal weken ging geloof ik deze schoonmaker staken en kwam een tijdje niet meer langs, een boederij is er helemaal niks bij kwam stank. Dit werd ons al snel genoeg, natuurlijk hadden wij ook leuke momenten! leuke mensen leren kennen en leuke en dure party's op de berg. Maandag was darts night, Leon ging op deze dag met de jongens uit voor een avondje darts en bier. Michelle ging vaak op de openavond met de meiden van de skischool richting alpine voor een drankje. Wij gaan deze mensen missen....

In de laatste week hadden wij nieuw gezeldschap op de kamer. Wij sliepen met z'n 2e tot de laatste paar nachten. Wij noemen ze ratten. Het was zo vies in ons accommodatie dat de ratten hadden besloten om ons gezellig bezig te houden. Meiden gilden, mensen met handschoenen om ze te vangen, en allemaal een grote mond dat het maar een rat is. Ja wacht maar tot je hem in je kamer hebt zullen we maar zeggen en rustig aan je eten zit te knagen of bijna aan je oor he Leon? Wij hebben niet alleen maar ratten die bij ons sliepen er waren ook nog aardige grote spinnen..

Na vele uren gemaakt te hebben, ziek geweest zijn een week, ratten, vieze keuken en wc waren wij er klaar mee en zijn wij ontslag genomen en zitten wij in Melbourne.
Lekker door de stad gelopen, sushi gegeten en bedacht wat wij willen gaan doen met onze leven. Na 1,5 dag nog steeds geen idee. Gesolliciteerd op alles wat wij zagen en een aantal reacties gekregen uit Sydney. Dus.. op naar Sydney.

Morgen 8.00 pm vertrekt onze trein, wij konden voor 50 dollar per persoon een enkeltje kopen (actie). Word een hell van een nacht 12 uur lang in een normale trein zonder slaap mogelijkheden en die bij elke halte stopt.

Dikke kus en knuffel uit Melbourne